07 mrt Face the Future

Vanuit Squerist leveren wij graag een bijdrage aan de maatschappij. Dat doen wij natuurlijk al vanuit ons vakgebied zoals beschreven in mijn eerdere blog (‘Zonder tester geen toekomst’). Maar wij voelen de behoefte om onze maatschappelijke bijdrage ook op een andere manier verder te brengen. Vanuit deze drijfveer zijn wij in contact gekomen met het initiatief ‘Face the Future’ van Better Futures. Dit initiatief koppelt kansrijke nieuwkomers (vluchtelingen) aan mensen binnen het Nederlandse bedrijfsleven om samen een succesvolle integratie en start in het Nederlandse bedrijfsleven te bevorderen. Mijn collega Vito en ik willen graag onze bijdrage leveren aan dit initiatief. Van te voren konden wij echter niet weten wat wij allemaal zouden leren, ook over onszelf.

De start van het programma is in het prachtig gelegen gebouw van Better Future in de bossen bij Austerlitz. Twaalf nieuwkomers (new comers) en twaalf Nederlanders (Dutch comers) starten hier met twee dagen van kennismaking, sprekers en workshops. Daarna is het idee dat wij met tweetallen, een new comer en een Dutch comer, verdere plannen maken.  

Khalil en Merel met de Olympische gouden medaille van Londen 2012 

De eerste activiteit is de kennismaking. Iedereen stelt zich aan de groep kort voor aan de hand van een persoonlijk voorwerp waarvan ons in een eerdere mail gevraagd is deze mee te nemen. Een Nederlandse jongeman stelde zich voor met zijn volleybal. Hij is sportief en volleyballen is daar een mooi symbool voor. Vervolgens stelt een vrouw uit Syrië zich voor. Haar voorwerp is de sleutel van haar huis in Aleppo waar ze ooit hoopt terug te keren. Ze is zeer emotioneel en verontschuldigt zich dat ze hierdoor lastig uit haar woorden kan komen. Wij beginnen met duidelijke verschillen tussen de twee groepen. 

Een dame uit Eritrea verwoordt een van de dingen waar zij tegenaan loopt in Nederland. In Eritrea was zij een gezien iemand, ze werd vanwege haar werk gerespecteerd. Hier is ze een vluchteling, uitschot. Dit wordt onderkent door de aanwezige nieuwkomers, stuk voor stuk hoog opgeleid waarvan sommige al een professionele reputatie hadden opgebouwd voordat ze gedwongen werden om te vluchten. 

Hoewel wij beginnen met de verschillen merk ik gedurende de twee dagen dat er veel meer gemeenschappelijk is dan ik zelf had gedacht. Uit de levensloop workshop, waarbij iedereen gevraagd wordt om de ‘rivier’ van haar of zijn leven te tekenen blijkt dat de start van elke rivier steeds hetzelfde is: familie, school, studeren, eerste baan. Maar waar bij de Dutch comers de rivier rustig door kabbelt, tekenen de nieuwkomers een dam, een breuk of een rare aftakking. 

Het programma gaat door, de twee dagen zijn volgepland met verschillende activiteiten en workshops. Paul Mbikayi, die zelf 25 jaar geleden als vluchteling vanuit Kongo naar Nederland kwam vertelt over wat nodig is om te integreren. Hij heeft een lange weg afgelegd, van werken in een bouwkeet met een collega die elke dag spottend een banaan voor hem meenam, naar iemand die succesvol geïntegreerd is in de Nederlandse samenleving. 

Merel de Blaey, van het gouden hockeyteam van Londen 2012, benadrukt het belang van hard werken en discipline. Iets waar de newcomers volgens mij geen tekort aan hebben, maar een sportvrouw die een echte gouden medaille kan laten zien als beloning voor haar jarenlange inspanningen en doorzettingsvermogen is natuurlijk erg inspirerend. Iedereen wil met Merel en haar medaille op de foto, wat dat betreft verschillen wij dus ook niet.  

De lijn is duidelijk: we richten ons op een succesvolle toekomst. 

Een van de newcomers krijgt tussendoor een belangrijk telefoontje en moet even weg. In Syrië had hij drie bedrijven en zorgde daardoor voor veel werkgelegenheid in de regio. Het telefoontje ging over zijn eerste bedrijf in Nederland dat nu echt van de grond lijkt te komen. Hij is hier om de taal, cultuur en manier van werken beter te leren kennen en om zijn netwerk op te bouwen. 

Tijdens al deze activiteiten groeien wij als gemengde groep steeds meer naar elkaar toe. Goede gesprekken, een kookworkshop maar ook samen de Europese halve finale van Ajax kijken helpen daar goed aan mee. Veel van de newcomers kijken de wedstrijd met een pilsje in de hand, een paar met fris. Streng gelovigen mensen drinken geen alcohol natuurlijk en ik verwacht dat de Christelijke man die vanwege zijn religieuze overtuiging uit Pakistan is gevlucht fris drinkt. Vervolgens zie ik sportvrouw Merel de Blaey aan de spa. Er kunnen natuurlijk ook andere redenen zijn om geen bier te drinken. Ik word weer eens geconfronteerd met een van mijn vooroordelen. Met Khalil uit Damascus, die helemaal niet religieus is, stap ik later op de avond over van pils naar Belgisch bier. Moeten ze mij maar niet vragen te helpen integreren. 

Wij zitten hier bij elkaar om te werken aan de toekomst, niet om het verleden te verwerken. Toch komen bij de 1 op 1  gesprekken soms de verschrikkingen waarvoor ze zijn gevlucht naar boven.  Een vlotte jongeman, het type dat je in elke hippe stad in Nederland zou kunnen tegenkomen, heeft moeten toekijken hoe in de gevangenis zijn vriendin voor zijn ogen doodgeschoten werd. Later hoor ik nog meer verhalen. Dit geeft voor mij een macabere rand aan alle positieve activiteiten. Tegelijkertijd neemt mijn drive om deze mensen te helpen hierdoor toe. 

Richting het einde van de twee dagen werken we richting concrete actiepunten, iets waar iedereen duidelijk behoefte aan lijkt te hebben.  De nieuwkomers hebben eigenlijk allemaal hetzelfde doel: een baan vinden in Nederland en bijdragen aan de maatschappij. ‘Niemand wordt gelukkig van een uitkering en als je een baan hebt dan volgt integratie vanzelf’ zegt Sameer, die inmiddels al aardig Nederlands spreekt, tegen mij.  

Michel van Face the Future benadrukt dat er tussen de nieuwkomers en de Dutch comers gelijkwaardigheid moet zijn. Daarmee kan er dus niet alleen hulp van ons aan de newcomers worden gegeven. Er moet wederzijdse hulp zijn. Het lijkt lastig, maar de wederzijdse hulp bij deze talentvolle groep blijkt makkelijker in te vullen dan ik had verwacht. 

De komende weken gaan we aan de slag. Ik ga mijn buddy Sameer helpen met zijn CV en bedrijven in kaart brengen waar hij aan de slag kan. Sameer gaat mij helpen met mijn sales skills. Op 6 juni komen wij allemaal weer bij elkaar en kijken we waar wij staan. Ik heb in deze twee dagen al veel geleerd over een aantal andere culturen, maar ook over mijzelf. En het avontuur is pas net begonnen. 

Het initiatief ‘Face the Future’ is te volgen via de Facebook pagina: Face the future 

Wie is deze Squerister?

Adrian Canlon

Als unitmanager van Unit Testen Zuid en Unit Business Transformation werkt Adrian samen met de professionals aan de ontwikkeling van deze unit en de bijdrage aan de ontwikkeling van ons vakgebied. Adrian is in staat om binnen zijn unit de mens echt op 1 te zetten en hiermee iedereen in staat te stellen het beste uit zichzelf te halen.
Naast unitmanager is Adrian ook gecertificeerd CAT-docent en is hij geaccrediteerd om CAT-docenten op te leiden. Binnen Squerist was hij dan ook de initatiefnemer voor Agile testen en verzorgt hij meerdere Agile gerelateerde trainingen.

Scan de QR code om direct met Adrian te linken.